กลุ่มเพื่อนเรามีทั้ง4คน เมื่อก่อนตอนรวมกลุ่มกันใหม่ๆคิดว่าเข้ากันได้ดีมาก ไปไหนไปด้วยกัน แต่พอมาหลังๆเพื่อนเราไปมีแฟนกันหมด ซึ่งตัวเราไม่ได้ซีเรียสหรือเรื่องหวงเพื่อนนะ จากที่เมื่อก่อนไปเที่ยวกันหลังเลิกเรียนก็จะมีบางคนเอาแฟนมาด้วยหรือบางทีก็ขอแยกออกไปกับแฟนซึ่งเราก็เฉยๆยังไม่ได้ถึงจุดที่เสียใจคิดว่าเพื่อนมีแฟนอ่ะมันก็คงอยากไปด้วยกันเพราะเจอกันแค่หลังเลิกเรียนเองนี่
พอผ่านมาสักระยะในกลุ่มเราก็เริ่มห่างกันกว่าแต่ก่อนจากที่มีปัญหาเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ทะเลาะกับพ่อแม่ทะเลาะกับแฟนก็จะมาคุยมาเล่า บางทีก็ร้องไห้ช่วยกันกันปลอบ แต่กลายเป็นว่าตอนนี้พอเราทะเลาะกับเพื่อนร่วมห้อง ไม่มีใครมาช่วยเราสักคนทุกคนเงียบเหมือนกลัวที่จะต้องแบ่งฝ่าย แต่ความรุ้สึกของเราคือไม่ได้ต้องการมีเรื่องแต่สิ่งที่เราต้องการคือการปกป้องจากเพื่อนในกลุ่มเราเอง เราเสียใจมากมีบ่อยครั้งที่เราน้อยใจแต่ทำได้แค่ร้องไห้เพราะไม่มีใครเหมือนเดิม ทุกวันนี้มันเห็นเราร้องไห้ไม่มีฟีลรีบเข้ามาปลอบ ทำได้แค่ยืนอึ้งๆแล้วต่างคนก็ถามว่าเป็นอะไรพอเราเงียบทุกอย่างเป้นปกติ
ปิดเทอมเป้นเดือนไม่เคยนัดกันไปเที่ยวเลย ไลน์กลุ่มเงียบมากๆบางทีเราส่งไลน์ไปตามประสาอยากเม้าอยากคุย ตอบกันข้ามวันทั้งๆที่ล่าสุดไม่กี่ชั้วโมงอัพไอจีว่าไปกินข้าวกับแฟน เรารู้สึกแย่มากร้องไห้บ่อยครั้งแล้วก็ได้แค่ปลอบตัวเองว่าให้ทน เราไม่อยากให้พ่อแม่ต้องมาลำบากหาที่เรียนใหม่เราไม่อยากแก้ปัญหาด้วยวิธีนั้น เราหาเพื่อนใหม่ก็ไม่ได้เพราะเพื่อนในห้องเหมือนมีกลุ่มใครกลุ่มมันชัดเจนอยู่แล้ว เราหมดกำลังใจในบางครั้งที่เราไปเรียน เรารู้สึกไม่มีความสุขเลย เราพยายามร่าเริงให้เป็นปกติที่สุดแต่กลับกลายเป็นว่าพอกลับมาบ้านเราต้องมาร้องไห้ มานั่งคิดมาก เฟวบ่อยๆ เรามีปัญหาเราไม่รู้จะปรึกษาใคร พ่อกับแม่เราไม่ค่อยมีเวลาให้สักเท่าไหร่ แต่เราไม่เคยคิดจะไปเที่ยวกลางคืนหรือหาแฟนแบบเพื่อนหรือแค่คิดว่าแก้เหงา
ทุกวันนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ ไม่อยากคุยกับใครเลยเราจะทำยังไงต่อไปดี เครียดมากๆเลย